მე რომ მკითხო, ბროლის კოშკს მიწური ფაცხა მირჩევნია, შიგ შუაცეცხლი გენთოს და ელოდე ვინმეს, . . ელოდე მოუთმენლად, გინდოდეს მისი მოსვლა. . .
ოტია იოსელიანი – „ცეცხლთან თამაში“
საკუთარი სახლი,რაგინდ ძველი და დაუცველი იყოს იგი,მაინც სხვის ციხესიმაგრეებს ჯობია,რადგან შენია,შენი ნაფიქრალით,შენი სუნითაა გაჟღენთილი და არა მარტო უტყვი მოწმეა შენი შიშისა თუ შიმშილისა,სევდისა თუ იმედისა,არამედ – მოზიარეც,თანამგრძნობელი და გამტანი.
ოთარ ჭილაძე
ადამიანს მშობლიურ სახლში გატარებული ბავშვობის მოგონებებზე უფრო ძვირფასი არაფერი გააჩნია. ეს ყოველთვის ასეა, თუკი ოჯახში მცირედი სიყვარული და თანხმობა მაინც სუფევს.”
ფიოდორ დოსტოევსკი
“ღარიბები ვიყავით, მაგრამ სიცოცხლით სავსე სახლი გვედგა.”
გ. რაზიკაშვილი
“ყველა ბინას თავისი სუნი აქვს და ვერც გაიგებ რისგან. ეს არც რაიმე კერძის სუნია და არც რაიმე სუნამოსი; საერთოდ, ეშმაკმა უწყის, რისია, ოღონდ კარს შეაღებ თუ არა, ხვდები რომ საკუთარ სახლში ხარ…”
ჯერომ სელინჯერი
„-საერთოდ, სულერთია, სად იცხოვრებს ადამიანი, კეტ. მთავარი ის კი არ არის, უფრო მდიდრულად იქნები მოწყობილი თუ ნაკლებად. მთავარია ის, რაზე ვფანტავთ ჩვენს ცხოვრებას. . .“
ერიხ მარია რემარკი – „ტრიუმფალური თაღი”
ჩვენ ყველასაგვაქ ჩვენ-ჩევნი სახლი, მაგრამ ხანდახან არ ვიცით ხოლმე…
სამოსელი პირველი
ერთადერთი ადგილი სადაც გელოდებიან, შენი სჯერათ, უყვარხარ, გპატრონობენ, არასოდეს მოგატყუებენ, გულს არ გატკენენ და ზრუნავენ შენზე, ეს არის სახლი სადაც შენი მშობლები ცხოვრობენ…. და რა ბედნიერია ის ადამიანი ვისაც ასეთი სახლი გააჩნია . . .
